Verse, geurige pesto kun je van verschillende kruiden of groenten maken. Deze Oost-Indische kers pesto is peperig van smaak, maar wordt door de cashewnoten, pijnboompitten en Boeren Cheddar kaas zachter en krijgt dan ook een mooie textuur. En die kleurige bloempjes erin staan zo leuk. 

Ik haalde blad met steel, bloemen en knoppen van verschillend formaat bij De Historische Groentehof in Limburg, waar ze sinds 2003 vergeten groenten kweken voor educatie en beleving.

Oude streekproducten dreigden in de vergetelheid te raken en de kennis over traditionele groenten en fruit dreigde verloren te gaan. Het motto van de Historische Groentehof is ‘de geschiedenis op je bord’. Het begrip vergeten groenten was zo uniek dat het als merknaam is vastgelegd. Er worden groenten, fruit en kruiden mee bedoeld die niet meer tot het dagelijks eetpatroon worden gerekend.  Ze raakten vergeten door een te lage opbrengst, de grootschalige landbouwproductie en de soms uitgesproken smaak.

Alle onderdelen van de Oost-Indische kers zijn eetbaar. Het is wel beter om mooi en ongekwetst blad te gebruiken, dat je even nakijkt en schoonveegt met wat keukenpapier. De bloemhoofdjes kun je zachtjes spoelen met water als er hier en daar een zandkorreltje hangt. De bloempjes varieren in kleur: okergeel, feloranje en rood. Het is heel leuk om er een aantal van te bewaren en die als laatste voor het kleuraccent toe te voegen aan de pesto.

Het gebruik van de felgekleurde bloempjes is al wel ingeburgerd, maar pesto recepten van deze plant zijn nog schaars te vinden op het internet. Mij werd aangeraden om de pesto in eerste instantie zonder kaas te maken en daarna pas mijn keuze te bepalen: wel of geen kaas en zo ja, welke kaas. Zo ben ik bij de Boeren Cheddar uitgekomen, want voor de fijne smaak van Oost-Indische Kers is Parmesan niet alleen te hard van smaak, maar ook te zout door het pekelen. Dat doet die verfijnde smaak van Oost-Indische Kers teniet.

Oost-Indische Kers haalden we uit Amerika toen we dachten Indië te hebben ontdekt. De plant is bekender geworden en meer gekweekt toen biologisch tuinieren opkwam. Ze is namelijk heel nuttig als insectenbestrijder in de moestuin.

Peter Bauwens schreef een boekje over de plant. In de ons omringende landen verschilt de naam. In Duitsland refereert die aan het puntige hoedje van de bloem: Kapuzinerkresse en in Engeland heet het Nasturtium om haar pittige smaak en geur.

Pesto’s worden gemaakt naar eigen inzicht. Het gebruik van verse knoflook is standaard. Het toevoegen van noten of pijnboompitten komt beide voor, al of niet licht geroosterd. De keuze van de noot hangt samen met de smaak van de plant.
Om mijn pesto licht te houden heb ik gekozen voor het gebruik van half extra vergine olijfolie en half walnootolie. Zowel de cashews als de pitten zijn heel licht geroosterd. Naast citroensap voegde ik ook iets Normandische ciderazijn toe.

Wat heb je nodig voor drie potjes pesto:
140 gr Oost-Indische Kers, grof gesneden of geknipt
50 gr cashewnoten, grof gehakt
50 gr pijnboompitten
50 gr Boeren Cheddar, geraspt
2 tenen knoflook, fijngehakt
sap van 1 citroen
2 tl ciderazijn
90 ml extra vergine olijfolie
90 ml walnootolie
iets zout en peper uit de molen

Doe alle ingrediënten behalve de kaas in de blenderkom en mix tot een iets rulle pesto. Zelf heb ik het in twee porties gedaan voor een sneller hakproces. Voeg dan de geraspte kaas toe en pulseer die kort er doorheen.

Denk er bij verse pesto aan dat het ook in de koelkast maar beperkt houdbaar is. Sluit de pesto daarom altijd af met een dun laagje olie.

Ben je nieuwsgierig naar wat ik nog meer maakte van de uitgestalde vergeten groenten uit Limburg? Volg dan de komende tijd mijn nieuwe posts over

• Cavolo Nero met risoni
• Snijbietstelen stoofschotel
• Snijbietblad-avocado soep