De Spaanse keuken kenmerkt zich door veelzijdige soepen of eenpansgerechten, die lang worden gesmoord en waarin de lokale producten zijn verwerkt. In Asturië eten ze naast vis heel veel bonen (fabes). Een fabada wordt gemaakt van kleine, witte bonen met een zachte smaak. Droge worst van varkensvlees, saffraan en laurier mogen niet ontbreken. De fabes werden mogelijk geïmporteerd door de conquistadores, die ze zouden hebben meegebracht van hun zeereizen. Fabada is nu hét traditionele gerecht van Asturië en staat in de top tien van Spaanse gerechten.
Waarom mijn keuze op de Fabada Asturiana viel? Mijn herinneringen aan Spanje voeren mij terug naar de Spaanse noordkust. Ik bezocht de streken Baskenland, Asturië en Galicië meerdere keren. Er zijn daar bijzondere steden en veel cultuur en natuur.
Door mijn interesse in architectuur is één van de bezienswaardigheden, die mij is bijgebleven, het in 2011 geopende Oscar Niemeyer International Cultural Centre. Dit cultureel centrum is een geschenk van de gelijknamige beroemde Braziliaanse architect aan de stad Avilés. Niemeyer is een van de grote ontwikkelaars van moderne architectuur. Het centrum ligt aan de waterkant van de stad en is indrukwekkend groot en bijzonder opvallend in haar witte, strakke uitvoering met gele en rode accenten.

Die kleuren zie je ook terug in de Spaanse keuken: het geel van saffraan, kazen en omeletten. Het rood van rode peper, paprika en tomaat naast de vele droge worsten en rauwe hammen. En het wit van witte bonen, rijst en knoflook, maar ook van vis en zeevruchten, die er veel worden gegeten. Het zijn dan ook de kleuren van de Spaanse vlag.
Ik heb de fabada gemaakt naar mijn eigen voorkeuren. Zo eet ik niet veel vlees maar wel graag verse groente. Mijn fabada bevat alle genoemde kleuren en belangrijke Spaanse ingrediënten. De nadruk ligt op een lekker boontje, daarom koos ik voor de haricots Coco nain blanc. Om het rood en geel extra te accentueren koos ik als groente voor de enjoya, een paprika die langzaam rijpt waardoor ze een aromatische smaak heeft. Door haar tweekleurige uiterlijk is deze paprika ook heel decoratief.
Wat heb je nodig voor 2 personen:
100 gr witte bonen, 1 nacht geweekt en nagespoeld
¾l bouillon (ik gebruik Bio today vegan groentebouillon poeder, 7 gr per liter water)
4 takjes tijm/2 takjes rozemarijn (in hun geheel, als extra smaakmaker aan de bouillon)
enkele peterseliestelen (het blad en de fijne steeltjes gebruik je ter afronding)
2 kleine, rode uien, grof gesnipperd
1 grote, dikke teen verse knoflook (de droge worst Longaniza bevat minder knoflook dan Chorizo)
ruim ¼ rode peper, ontdaan van zaadlijst en heel fijn gesnipperd
flinke mespunt gemalen laurier
4 seizoenen peper uit de molen
2-3 el extra vierge olijfolie
60 gr Longaniza de Pages, Spaanse droge worst (ontveld, in dunne plakjes, dan in drieën)
1 buisje saffraan 0,05 gr (AH)
flinke snuf paprikapoeder
1 enjoya in 4 schijven, ontdaan van zaadlijsten en 10 minuten geroosterd in de oven
blad en fijne steeltjes van 3 volle takjes peterselie, heel fijn gesneden
De witte bonen op matig vuur aan de kook brengen en 30 minuten zachtjes laten sudderen. De boontjes moeten heel blijven, daarom is langzaam garen belangrijk. Vang de bouillon na het koken op en verwijder de takjes kruiden.
Fruit tegelijkertijd de ui, knoflook, rode peper met de kruiden op matig vuur, blus na enkele minuten af met een paar lepeltjes van de bouillon en laat dit afgedekt 15 minuten sudderen.
Zet ¾ liter van de opgevangen bouillon weer op en breng op matig vuur opnieuw aan de kook met de worst, saffraan en het paprikapoeder. Voeg de gefruite ui toe, de voorgekookte witte bonen, zet het deksel schuin op de pan en laat de soep nog 30 minuten heel zachtjes sudderen.
Verwarm de oven voor op 180°. Wrijf de stukken enjoya in met olijfolie en rooster ze 10 minuten op bakpapier. Snijdt deze schijven dan in kleine rechthoekjes met zoveel mogelijk behoud van het kleurverschil.
Maak de soep af met de enjoya en fijngehakte peterselie. Serveer met lekker bruin brood zoals roggetarwe of spelt.
Buen apetito!